[...] Ήταν ένας κόσμος πολύχρωμος, ανατολίτικος, παραμυθένιος - ο οποίος δεν έμοιαζε σε τίποτε με όσα ήξερα, με όσα έβλεπα, ακόμα και στα Χανιά. Ένας κόσμος όπου - τότε θαρρώ, το διαισθάνθηκα για πρώτη φορά - δεν θα έφτανα, όσο και αν ταξίδευα, ποτέ γιατί ξετυλιγόταν σε μια διάσταση διαφορετική από εκείνην όπου ξετυλίγονται και φτάνουν τα πραγματικά ταξίδια, τη διάσταση του χρόνου΄ όπου μπορούσα ν' αράξω μόνο νοερά, αν χρησιμοποιούσα κάποιο από εκείνα τα εκπληκτικά πλεούμενα που επινόησαν οι άνθρωποι για να πραγματοποιήσουν αυτό το αδύνατο ταξίδι: τις αφηγήσεις, τις εικόνες, τα βιβλία...
